انس مردم با امام

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای فرمود:

«خانمی در تبریز به من گفت: پسر من در دست عراقی ها اسیر بوده و اخیراً شنیدم كه پسر اسیرم را شهید كرده اند, آمدم به شما بگویم كه به امام بگویید از بابت بچه های ما ناراحت نباشد, ما سلامتی امام را می خواهیم. وقتی كه من این سخن را به امام ابلاغ كردم, آن چنان قیافه امام متغیر شد و اشك از چشمشان آمد كه دیدن آن حالت ایشان انسان را متأثر می كرد».^[1]

آقای رحیمیان یكی از اعضاء دفتر امام, می گوید: یكی از آقایان كه در رابطه با موشك بارانهای رژیم عراق به مسجد سلیمان, به این شهر رفته و مراجعت كرده بود, به خدمت امام رسید و چنین گزارش داد:

«در جریان اصابت یك موشك عراق به مسجد سلیمان كه عده ای شهید و زخمی شده بودند, بعد از ساعت های متمادی هنگامی كه هنوز با برداشتن آوارها در جستجوی كشته ها و زخمی های احتمالی بودند, كودكی خردسال كه به شكل معجزه آسایی بعد از این همه مدت, زنده مانده بود, از زیر آوار خارج شد, زخمی و مجروح و خاك آلود, وقتی كه چشمش را به روشنایی باز كرد و انبوه جمعیت كمك رسان را دید, بدون مقدمه با صدای رسا قبل از هر سخنی فریاد كشید: جنگ جنگ تا پیروزی, خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار».

امام با شنیدن این گزارش آن چنان تحت تأثیر قرار گرفت كه اشك در چشمشان حلقه زد, و نگاهشان را به پایین دوختند و چشمانشان را به هم فشردند.^[2]

پیوند و عشق و شور امام با مردم به ویژه رزمندگان به قدری عاشقانه و شورانگیز بود كه غالباً مردم در پای سخنرانی امام گریه شوق می نمودند, گریه شور و اشتیاق حاضران, صحبت امام را مكرر قطع می كرد, جوّ ملكوتی و عرفانی خاص فضای حسینیه جماران را فرا می گرفت, امام هم ساكت شده و به شور و شوق فرزندانشان نگاه می كردند. در یكی از این دیدارها امام خطاب به رزمندگان فرمودند:

«ما افتخار می كنیم كه از هوایی استنشاق می كنیم كه شما از آن هوا استنشاق می كنید ...».

حاضران به محض شنیدن این جملات كه نشانگر تواضع امام به رزمندگان بود, گریه های بلند سر دادند. واقعیت این بود كه امام و رزمندگان همدیگر را خوب می شناختند و به هم عشق می ورزیدند.^[3]

آنگاه كه حضرت آیت الله خامنه ای ـ مد ظله ـ به سازمان ملل رفته بودند و در آنجا نطق تاریخی فرمودند, در محضر امام سخن از آن به میان آمد و یكی از حاضران برای امام دعا كرد و گفت:

«از بركت وجود رهبر انقلاب اسلامی, اینك اسلام عزیز در مجامع بزرگی چون سازمان ملل مطرح است».

امام با تواضع خاص خود فرمودند:

«این ملت است كه راه خود را یافته است و مسؤولین می دانند چه باید انجام دهند, حال چه من باشم و چه نباشم این راه ادامه خواهد یافت, این حضور ملت در صحنه است كه برای ما عزت آورده است.

... من مطمئن هستم كه ملت ایران در صحنه باقی خواهند بود, حتی چگونگی حضور آن ها بیش از این نیز خواهد شد».^[4]

آری با ملاحظه این فرازها برای همه ما به خوبی روشن می شود كه مسأله پیوند محكم و عاشقانه مردم با رهبر تا چه اندازه از اهمیت برخوردار است كه هم چون تلاقی الكتریسته منفی و مثبت موجب روشنایی تاریكی و نتایج درخشان دیگر برای دوستان, و صاعقه ای مرگبار برای مستكبران خواهد شد.

[1] - روزنامه جمهوری اسلامی, 7 / 8 / 62.

[2] - برداشتهایی از سیره امام خمینی, ج 1, ص 138.

[3] - همان, ص 174.

[4] - همان, ص 123.

نظرات شما عزیزان:

محمدجواد

ساعت9:27---4 اسفند 1391

خوشحالم از پیشرفتت
پاسخ: خیلی ممنون

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: